وثوقی

اعتراف میکنم دوست دارمَت! یک جور خاص.. کمی عاشق‌تر از حوا کمی مجنون‌تر از لیلی کمی شیرین‌تر از فرهاد وابسته‌ات شدم آنچنان که ماه به آسمان ماهی به دریا و آدمی به نفس وابستگی دارد جانانه بگویمت عشق جان من «می‌خواهمت..» و این خودش در عصر ما آغاز داستانی عاشقانه است..

ای جونم ، چقدر نازه

فکرهای شبانت رو بیهوده صرفِ فکر کردن به آدمها نکن آدمهایی که حتی اهمیت نمیدن که فردا از خواب بیدار میشی یا نه...

ﮐﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﻝ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﯿﺸﮑﺴﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ! ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺭﻭﯼ ﻫﺮ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻥ !!! ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﯿﻨﻪ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪگی ﺗﺎ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻗﺎﺏ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺎ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮد.. ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ .

‏یه روز صبح مادرمون در حالی که میگه پاشو مدرسه دیر شد از خواب بیدارمون میکنه! با عجله دفتر نقاشی رو میذاریم تو کیفمون و میریم دبستان... همه چیزایی هم که دیدیم خواب بوده

یه چیزی همیشه یادت باشه: ما هیچ وقت نمی‌دونیم کدوم خداحافظیمون با آدمای مهم زندگیمون آخرین خداحافظیه همیشه خوب خداحافظی کن🌱

یه زمانی مردم اینقدر مَلال و غم نداشتند، توی مکالمه‌ها و نامه‌ها می نوشتند: « هیچ ملالی نیست جز دوری شما»... ! 🌿🌺